Over mijzelf

Met ons rijke samengestelde gezin hebben we veel ervaringen opgedaan met onze zeer verschillende kinderen. Niet alleen die van onszelf maar ook die we via adoptie en pleegzorg nog steeds op hun weg mogen begeleiden.

Onze oudste dochter is echter al 35 jaar en met haar zijn we de reis begonnen. Ook op dat moment waren we al met de Antroposofie bezig geweest en werd het steeds meer een onderdeel van ons leven.
Het normale consultatiebureau, daar kwam ik wel, maar niet van harte. Ik voelde me niet gezien of gesteund, het was toen ook nog heel anders als nu. De kraamtijd was door persoonlijke omstandigheden een beladen tijd en ik deed alles ook nog eens heel anders dan mijn eigen moeder waardoor ik mijn eigen pad moest zien te vinden.

Gelukkig had ik een zwager die antroposofisch huisarts is. Hij bracht me in contact met een antroposofisch kinderarts die 1 x per maand bureau hield bij een moeder thuis op een slaapkamertje in een rijtjes huis. Fantastische ervaring was dat!

Een paar jaar later verhuisden we naar het midden van het land waar ik verder ging met de applicatie voor het Vrijeschool onderwijs. Ik was in 1985 van de Pedagogische Academie afgekomen en rolde het Vrijeschool onderwijs in. Na die opleiding heb ik meteen ook de Therapeutische opleiding gedaan voor Remedial Teaching. Vanuit de antroposofie was het een geweldige ervaring om op een andere manier te kijken naar hoe kinderen zich ontwikkelen en wat ik kon doen om ze te helpen bij hun ontwikkelingsproblemen. 

        afb. gemaakt door John Stolfo 

Na mijn ervaringen op de Vrijeschool besloot ik toch uiteindelijk nog een andere weg te bewandelen. Ik stopte na 15 jaar met les geven en wilde de zorg in. Deed de HBO-V in deeltijd en kwam uiteindelijk aan het werk als jeugdverpleegkundige bij de GGD. De eerste jaren heb ik mij alleen gericht op de leeftijdsgroep 4-12 en 12+. Maar inmiddels draai ik ook alweer 5 jaar mee op het consultatiebureau.

Mijn voornamelijke taken in de 4+ zijn gekoppeld aan de screening die op de basisschool worden gedaan, met als belangrijk onderdeel de sociaal emotionele ontwikkeling van de kinderen. Ouders kunnen ook zelf daarin aangeven hoe het met hun kind gaat en of ze ergens tegen aanlopen waar ze ondersteuning bij zouden willen hebben. Een groot deel van mijn tijd ben ik dan ook bezig met opvoedingsondersteuning o.a. door middel van Triple P. Een superleuke uitdaging om met de ouders samen naar hun kinderen te kijken en op zoek te gaan waar de schoen lijkt te wringen.

Op het Voortgezet Onderwijs is het contact vooral gericht op de jongere zelf. Hoe staat de jongere in het leven en hoe ervaart hij dat? Ook daar komen vaak interessante gesprekken uit voort.